Van wereldstad naar wereldstad naar wereldstad

6 oktober
Qua weer in Hong Kong wordt het volgende gezegd: “De maanden oktober en november zijn over het algemeen heerlijk”. Er is alleen een maar; er moet niet toevallig een tyfoon in de buurt zijn. Als dit wel het geval is dan zorgt dit ervoor dat het weer enigszins onstuimig te noemen is (lees: stortbuien waar we zelfs in Nederland niet bekend mee zijn). Helaas zijn we zonder de gehoopte vertraging van meer dan 4 uur in dit weer terecht gekomen. Voor degenen die het verhaal nog niet kennen: tijdens onze laatste vakantie voor de wereldreis naar Gambia en Senegal met Rob & Angelique en Shamara hebben we dik 4 uur vertraging gehad. Op zich vervelend te noemen, ware het niet dat we een vergoeding van 400 euro de man hebben gekregen waardoor we per persoon voor de vakantie van 7 overnachtingen plus ontbijt plus vlucht wel een hele 11 euro 30 kwijt waren. Vandaar het hopen op de vertraging. De vlucht was verder bijzonder aangenaam te noemen. We hadden ruime stoelen en een entertainmentset waarop je films kon kijken. Colin had voor Jurassic World gekozen: geweldige film alleen een beetje jammer dat de tune van de film de drie dagen erna nog steeds in zijn hoofd zat. Het eten was prima en het bier was koud dus verder niets te klagen. Ook de gratis baco die Colin nog heeft weten te ritselen achterin het vliegtuig bij het cabinepersoneel stelde niet teleur. Na 11 uur vliegen kwamen we van 020 aan in Hong Kong. De tassen kwamen vrijwel direct en daarna was de volgende stap het zoeken van de juiste bus. Deze was snel gevonden en reed gelukkig ieder half uur wat er in resulteerde dat we maar 28 minuten hoefde te wachten. Na een rit van ongeveer 45 minuten waren we in de straat van het hostel en was het inmiddels gelukkig net droog. De tassen zaten nog in de flightbags en waren iets te zwaar en te onhandig voor Vivian om te tillen wat er in resulteerde dat Colin als een soort pakezel met in elke hand een flightbag en een rugzak op de rug zich een breuk kon sjouwen. Gelukkig was het niet ver naar het hostel maar aangezien Hong Kong nogal overbevolkt is, was het nog best lastig om door de mensenmassa heen te manoeuvreren. Aangekomen in het hostel stonden er ons twee goede berichten te wachten: niet alleen konden wel al direct naar de slaapzaal toe (ook al was het nog 5 uur voor inchecktijd), we mochten ook nog eens zonder bij te betalen op een slaapzaal voor 9 mensen in plaats van 21 mensen! In de slaapzaal aangekomen hebben we nog even een dutje van een paar uur gedaan alvorens we naar de gemeenschappelijke ruimte in het hostel zijn gegaan waar we een nogal vage hippie van in de 60 met dreadlocks die bijna de grond aanraken, hebben ontmoet. Om een idee te geven van wat we bedoelen met vaag; toen we vroegen waar hij vandaan kwam was het antwoord: “The only place we really live is in the heart of others”. Met dit soort antwoorden kwamen we al vrij snel tot de conclusie dat dit wellicht niet de meest nuttige bron van informatie was om erachter te komen wat de leukste dingen zijn om te doen in Hong Kong. Gelukkig waren er nog anderen en werd ons aangeraden om om 8 uur in de avond naar de lichtshow van de skyline te gaan kijken. Aldus geschiedde. Dit was erg mooi om te zien: wat een indrukwekkende skyline! Hierna was het tijd om te eten. Als echte avonturiers wilden we natuurlijk iets plaatselijks eten. Al tijdens de eerste hap van onze soep met daarin iets wat vis (of vlees?) met noodles zou moeten zijn, wilden we dat we af en toe wat minder avontuurlijk ingesteld waren. Het kostte gelukkig bijna niets, maar dan heb je ook niets. Het was koud, waterig, zonder textuur, maar gelukkig wel smakeloos. Met hangen en wurgen het toch nog voor de helft kunnen wegwerken waarna de sandwich bij de seven eleven snel volgde. Hierna was het de hoogste tijd om te gaan slapen, wat verbazingwekkend goed lukte ook al lagen we met nog 7 andere mensen op de kamer.

7 oktober
Vandaag was het tijd voor ons en onze poncho’s om de grootste zittende boeddha ter wereld te gaan bezoeken. Het metrosysteem hadden we gelukkig gisteren al kunnen uitvogelen waardoor we snel op de plaats van bestemming waren. Gelukkig was het op het dat moment ook droog en konden we in de rij aansluiten om een kaartje te kopen voor de langste kabelbaan in Azië die ons naar de boeddha bracht. Een bijzonder mooie rit met een geweldig uitzicht was dit. Alvorens naar de boeddha te gaan hebben we eerst nog het nabij gelegen klooster bezocht waar het heerlijk naar de wierrookrook rook. Het was even een trap beklimmen, maar dan heb je ook wat! De boeddha was zeer indrukwekkend te noemen, zelfs in de stortregen die inmiddels weer vrolijk op ons neerdaalde. Eenmaal terug in het hostel voegden we ons bij de groep die mee zou gaan doen aan de activiteit die voor de avond door het hostel was georganiseerd: het bezoeken van de paardenrennen. Alvorens hier naar toe te gaan had Colin al even contact gehad met semi-beroepsgokker/pokerspeler AKKalisto (om privacyredenen zullen we de echte naam niet noemen) om wat lucky numbers door te krijgen. Een hiervan was 7 en vol goede moed werd er tijdens de eerste race 1 euro op 7 ingezet. Jammer genoeg was het paard kansloos maar strijdend ten ondergegaan, maar gelukkig waren er nog nog meer races. Uiteindelijk was het Vivian die met de ingeving kwam om in te zetten op paard 2 wat het winnende paard bleek te zijn! Uiteindelijk hebben we slechts 3 races van de 8 bekeken, omdat alles binnen het gigantische stadion schreeuwend duur was (6 euro voor een biertje en 15 euro voor iets wat als avondmaaltijd door zou moeten gaan). Niet echt passend binnen het backpackersbudget en dus was het tijd om op zoek te gaan naar de goedkope maaltijd (een vrijwel onmogelijke opgave in Hong Kong). Na enkele kilometers gelopen te hebben vonden we eindelijk een tentje waar ze grote pizzapunten voor 3 euro 25 per stuk verkopen waardoor we onze met lopen verbrande calorieën meteen weer aan konden vullen.

8 oktober
Vandaag was de dag dat we het gokwalhalla van Azië (en eigenlijk van de wereld: er wordt hier zelfs meer gegokt dan in Las Vegas) hebben bezocht: Macau. Na bij het metrostation te zijn uitgestapt, sloeg de twijfel toe. Zullen we met de boot gaan of toch gebruik maken van de helikopterservice? Dat laatste wordt gewoon als normaal gezien hier namelijk en er is dan ook een aparte balie waar men even zijn of haar kaartje voor de helikopter koopt. Niets vreemds onder de zon, immers anders moet je 55 minuten varen en het vliegen is maar 15 minuten varen wat zonde van de tijd zou zijn. Na lang wikken en wegen hebben we, gelet op het budget, toch maar voor de boot gekozen. Na onze paspoorten aan de douane getoond te hebben (zowel Hong Kong als Macau hebben een aparte status los van China), was het tijd om te varen. Van de 55 minuten varen hebben we er trouwens maar 10 bewust meegemaakt, omdat we beiden zeer snel vetrokken waren op de deinende golven. Eenmaal aangekomen was het de kunst om de juiste bus te vinden (taxi was budgettechnisch gezien geen optie). Gelukkig was er een balie waar we het na konden vragen en we zaten dan ook al snel in de juiste bus. Het er op de juiste plaats weer uit gaan, was echter een ander verhaal. We wilden namelijk eerst naar de culturele wijk gaan voordat we ons in de overweldigende wereld van de casino’s zouden storten. Er was echter een klein probleempje en dat was dat het Engels van de chauffeur slechter was dan ons Chinees (wat zich beperkt tot 1 woord) en we verder de enigen waren in de bus waren. We waren in de veronderstelling dat we met handen en voeten en wijzend op de kaart hadden duidelijk gemaakt wat onze bedoeling was: niet dus. Om een lang verhaal van 40 minuten rijden kort te maken, uiteindelijk stonden we weer bij de ferryterminal zonder een seintje te hebben gekregen en hadden we een volledig rondje door Macau gereden. Gelukkig was het een ritje van 50 cent dus we konden er alleen maar om lachen. Wij dus uitstappen en kijken of er nog een andere bus was die ging. Dit bleek niet het geval. Dus er zat niets anders op dan weer dezelfde lijn te pakken en we stapten dus weer vrolijk bij dezelfde buschauffeur in. Deze snapte er helemaal niets meer van toen hij ons voor de tweede keer zag en we weer de 50 cent betaalden! Tijdens de tweede rit dus maar op goed geluk ergens halverwege uitgestapt en we kwamen uiteindelijk in het oude centrum terecht. Hier waanden we ons even in Portugal (Macau is immers een Portugese kolonie geweest) en hebben we door wat knusse straatjes geslenterd. Hierna was het tijd voor het echte werk; op naar het grootste casino in de wereld: the Venetian Macau. Groot is niet het juiste woord om de omvang te omschrijven, gigantisch ook niet, zeg maar gerust immens. Niet te geloven hoe overweldigend de omvang van dit casino is. Aangezien er een rijtje getallen voor de roulettetafel was doorgegeven door AKKalisto spoedden we ons naar de roulette. Onze verbazing schetste dat er geen enkele (of het moet in het high limit gedeelte zijn geweest) normale roulettetafel te vinden was. Het is simpelweg niet populair in Azië. Er wordt naast de slots bijna alleen maar baccarat en een Chinees gokspel, waarbij de spelregels ons een raadsel zijn, gespeeld. Heel Macau is gewoonweg ingesteld op de Aziatische markt, wat logisch is, want zonder te overdrijven is nog geen 1 procent van de mensen die er rondlopen van westerse afkomst. Gelukkig waren er wel roulettemachines (wel met rad, maar zonder dealer) en konden we hier het rijtje inzetten. En hoewel de doorgegeven getallen bij de paardenraces teleurstelden, was het hier wel raak. 32 was 1 van de getallen waarvan AKKalisto had doorgegeven om er vol op in te zetten en deze viel meteen met de eerste spin  Daarna nog even bij een fruitmachine gaan zitten en blijkbaar deden we iets goed, want de teller bleef doorgaan totdat we van onze 20 euro er 50 hadden gemaakt. Helaas hebben we deze weer alle 50 verloren in het Galaxy casino en the City of Dreams, maar voor een tientje de man hebben we een heel leuke dag gehad in de casino’s. Hierna zijn we door slim gebruik te maken van de gratis pendelbussen van de verschillende casino’s gratis terug gegaan naar de ferry. Van de vaart hebben we op de terugweg ongeveer evenveel meegemaakt als de heenweg, door het vele lopen vielen we vrijwel direct in slaap.

9 oktober
Vandaag verhuisden we van het hostel naar onze volgende slaapplaats: urban camping. Dit houdt in dat we op een dak van een flat in een tent hebben geslapen. Een zeer bijzondere ervaring. Enige jammere hieraan is dat er in de flat geen lift was en wij dus op het dak moesten wezen. Altijd leuk; traplopen met volle bepakking terwijl het dertig graden is. Er was letterlijk geen porie te vinden van onze lichamen waar het zweet niet uit gutste toen we boven kwamen, maar het was het waard. We maakten kennis met 1 van de verhuurders die ons vertelde dat we de laatsten waren die in de tent gingen slapen, omdat het toch niet helemaal zo legaal bleek te zijn als in eerste instantie werd gedacht. Nu we onze slaapplaats gevonden hadden was het tijd om weer op avontuur te gaan. Ditmaal stond de 10000 buddha monastry op het programma. Enigszins moeilijk te vinden (geen bordjes er naar toe) omdat de overheid niet wil dat het een toeristische attractie wordt. We kwamen door Wie is de mol? achter het bestaan van dit klooster en het was zeer leuk om er rond te lopen, juist omdat er bijna geen toerist was te bekennen. Overal waar je kijkt zijn boeddha’s die ook nog eens allemaal uniek zijn: je kijkt je ogen uit.
Deze avond was de laatste avond in Hong Kong en dus was het tijd om het af te sluiten met een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt: Victoria’s Peak. Met een tram die zeer steil omhoog gaat, zijn we naar de heuvel gegaan die op de stad neerkijkt en hier hebben we kunnen genieten van de indrukwekkende skyline. Teruggekomen hebben we samen met de verhuurders op het dak genoten van de zwoele zomeravond en reisverhalen uitgewisseld. Dit was echt een besefmomentje. Opeens zit je op een dak van een flat in Hong Kong met een Française en Oostenrijker die al de hele wereld over gezworven hebben lekker te babbelen en ga je ook nog eens op dat dak slapen in het midden van immens hoge flatgebouwen/wolkenkrabbers. Dit zijn echt van die dingen waarvan je nooit had gedacht dat je je zou meemaken.

10 oktober
Na wakker te zijn geworden in onze tent was het tijd om in te pakken en richting vliegveld te gaan. Na veel zoeken en een heel eind te hebben gelopen, vonden we eindelijk de juiste bushalte. Met de bus was het maar 5 euro per persoon om naar het vliegveld te gaan, terwijl het met de metro al 22,50 per persoon was, om over de taxi nog maar niet te spreken. Door de hele tijd dit soort keuzes (ook vooral met maaltijden) te maken, hebben we Hong Kong/Macau af kunnen sluiten met een budget van 50 euro per persoon per dag. Dit is erg netjes voor Hong Kong, zeker met inachtneming van wat we allemaal hebben ondernomen. Als we op tijd onze winst hadden gepakt in Macau had dit zelfs 45 euro kunnen zijn ;-)
Na een niet al te beste vlucht met veel turbulentie zijn we in Bangkok aangekomen. Hier moesten we de taxi nemen naar onze slaapplek. We waren enigszins ongerust dat dit veel budget zou opslokken, maar we waren even vergeten hoe goedkoop Thailand is in vergelijking met Hong Kong en we hoefden maar omgerekend 9 euro te betalen voor de rit van 45 minuten. De ontvangst was werkelijk waar uitmuntend. De eigenaren zijn Kevin (een Amerikaan) en Andrea (een Italiaan) die al ruim 7 jaar in Bangkok leven. Ze vroegen meteen of we wat wilden drinken en of dat dat wijn mocht zijn. Ondanks de alcoholschuwheid van Colin konden we het uit beleefdheid natuurlijk niet maken om dit af te slaan (hetzelfde gold voor het tweede en derde wijntje). In de advertentie op Airbnb stond als omschrijving “Your home in Bangkok” en zo voelt het ook echt, als een thuis. Dit zou naast de gastvrijheid ook kunnen liggen aan het rooftop infinity zwembad, de sauna, het stoombad, het riante tweepersoonsbed of onze eigen badkamer (het appartement is zo groot dat er twee badkamers zijn), maar het is in ieder geval geweldig. Niet slecht voor 7,50 per persoon per nacht.

11 oktober
Na lekker uitgeslapen te hebben wilden we vandaag eigenlijk niets ondernemen. Immers, we komen hier nog terug en dan is Remy er ook en we willen alle avonturen met hem beleven. Echter, we hadden nog wel wat spullen nodig en we vroegen aan onze gastheren waar we dit het beste konden kopen. Op zich kwamen ze wel met een redelijk plausibel voorstel: wat dachten jullie van de grootste openluchtmarkt van Azië? Ze doelden op de JJ market die elk weekend in Bangkok wordt gehouden en waar 15000 (!) stalletjes te vinden zijn. Uiteraard konden we hier slagen en we hebben onder andere twee shirts voor Colin (2,50 per stuk), een harembroek voor Vivian (3 euro) en een rugzak die wat meer ruimte heeft (15 euro) op de kop kunnen tikken. Ook hebben we genoten van de streetfood: voor 2 euro per persoon heerlijk rijst met groente, kip en garnalen op! Morgen op naar land nummer 4: Myanmar.

We zijn heel benieuwd wat we daar voor avonturen gaan beleven…

Vivian en Colin